රාගයෙන් මත් වෙලා

සොදුරු යුවතිය  රැගෙන අතිනත
පිටව යන ඒ සොදුරු රැය තුල
නැගෙන විරාග
සිතුවිලි මඩල තුල
ආදරේ නාමයෙන්
වේලි ඒ ප්‍රේමයෙන් 
විදියි එහි සොදුරු සුව ...
එය නමින්  විරාගය  ....
සොදුරු හැගුමන් ගෙනෙන .....
එත් අද කීමේද මේ
රාගයෙන් වේලිලා
මිනිසුනේ කුණුවෙලා
ගැහැනුනේ වියැකිලා
තහනමින් නිදියන්න
බොහෝ අය හුරු වෙලා
මියනකල් එකට වී
එක්ක අපි වසමු යයි
පොරොන්දුව එකට වී,
එකිනෙකා ඇස වසා
රාගයෙන්  මත් වෙලා
කොහේදෝ ඔබ යන්නේ....
පලක් නෑ කොහේ ගියත්
ප්‍රමාදයි ඔබ මෙදා
ඔබේ දිවි නැවතිලා
අසමත දේ නිසා ........

හ්ම් මේක තමයි නේද අද ඇත්ත තත්වේ ...ඕනෑම කෙනෙක්ට  ආශාවන් කියන දේ හිතේ මතුවෙන එක සොබහවිකයි..එකේ කිසිම ගැටළුවක්  නෑ ...තමන් ආදරේ කරන ඒ තැනැත්තාට  /තැනැත්තියට  ඒ නැගෙන හැගීම් ..එහෙමත් නැත්තන් කියනවනං විරාගී සිතුවි ඒ ඒ අයගේ ආදරය මත ගොඩ නැගෙන උතුම් හැගීම් ..එත් අද බොහෝ අයෙක් එකිනෙකාට හොරැහින් තහනම් යහනේ නිදියන හුරුවෙලා...කොතරම ඇහෙනියක්ද මේ ,,දරුවන් සිටින තාත්තල,දරුවන් සිටින අම්මල  මේ දේවලට පැටලිලා ...අනේ ඒ දරුවන්ට යන කල කොහෙද වත් කියල යන්තමින් වත් හිතුවද .....පිරිමි කම කියන්නේ  රාගයේ දොරකඩ කියල හිතන් ඉන්න මිනිසුනුත් ...විවාහය කියන්නේ ගැහැනුන්ට ලැබෙන International Visa එකක් කියල හිතන් ඉන්න ගැහැනුත් නිසා තමයි ගොඩක්ම මේ තත්වේ උදා වෙලා තියෙන්නේ ...ඒ අය  නිකමටවත් හිතුවද දන්නේ නෑ,අපි මිනිස්සු මිස පාරේ ඉන්න බල්ලන් සහ බැල්ලියන් නොවෙයි කියා... ...මොහොතකට හිතන ..මෙවන් මානවයන් හා පාරේ වසන බල්ලන් අතර වැඩි වෙනසක් නෑ නේද ...ඔයාලත් මගේ අදහසට එකතු නං මේ සිතුවිල්ල මත ගොඩනැගුනේ මේ පද පෙලට තවත් දේවල්එකතු කරන්න ...ඒ හැමදෙයක්ම  ආදරය හොදින් හදුනන නියම මනුස්සයන්ත් ලොකු හය්යක් වේවි .....