Wednesday, October 5, 2011

අහස නිසලයි... සයුර සසලයි... සිතිජයේ හිරු තනිවෙලා


අහස නිසලයි...
සයුර සසලයි...
සිතිජයේ හිරු තනිවෙලා......
සයුරු තොටුපල,පුරා පිස එන
සොරුදු මදනල
මගේ තනිකම අදුනලා...
අතේ තනි උනා
රෝස මල් මිට
කදුළු ගීයක් මුමුණලා...
දුකක් නොහදුන ගලක් හිත ඇති
සොදුරු නපුරක උනිමි මා ....
කතර වැටි දිය බිදක් මෙන් මගේ
කදුළු ඇය දා සිදළුවා...
මගේ අයදුම් අහිංසක උනි
කනට නොඇසෙන තෙක් එදා..
දිනක් එන තුරු බල ඉදිනිමි
නිසල සුළගේ පාවෙලා...
යන්න සිතිජය පුරා රහසේ
ඉදිමි අද මා තනිවෙලා

2 comments:

  1. බලා සිටිනෙමි එනතුරා නුඹ
    සිතිජ ඉමයෙන් මතුවෙලා...

    nice poem aiya..
    keep it up..

    ReplyDelete